Na ’s morgens nog de uitvaartdienst van wijlen Frans Stassen te hebben opgeluisterd, verzamelde zich de opgegeven leden om 15.00 uur op het schietterrein van Wilhelmina Hingen. Na eerst de formele plichtplegingen, zoals registratie van de deelnemers en het afhandelen van de aankoop van de vogel, werd tegen 15.30 uur het eerste glas geheven en geproost op een spannende middag.

Het weer hadden we in elk geval mee want onder een stralende zon werd om 16.00 uur het eerste schot gelost. Normaal gebeurt dat door de koning van het vorig jaar maar aangezien Jacques Maessen, de koning van verleden jaar, niet aanwezig was werd het eerste schot gelost door nieuweling Paul Beunen en vervolgens in alfabetische volgorde. Dit jaar hadden zich maar liefst 3 nieuwelingen aangemeld voor deelname en al gauw kregen deze in de gaten dat het niet zo eenvoudig was om met zo’n grote buks te schieten. Het was immers geen windbuks. Hierdoor liepen we enige vertraging op. Na ongeveer 3 kwartier te hebben geschoten hadden onze beider buren al meer dan de helft weggeschoten en wij nog niet een vierde. Daarom werd besloten dat de nieuwelingen even een paar beurten zouden overslaan zodat we in elk geval voor het donker klaar zouden zijn. Na deze ingreep ging het een stuk sneller en werd het steeds spannender want om ons heen waren de vogels al afgeschoten en begon het er bij ons ook op te lijken. Na elk schot ging een zucht door de deelnemers van wie wordt er koning. Paul Beunen had met zijn schot de vogel al een behoorlijke tik gegeven en na precies 111 schoten was het Harrie Denis die met een welgericht schot de vogel naar beneden haalde. Als eerste kreeg hij het koningszilver van de vereniging omgehangen en vervolgens de medaille van Wilhelmina.

Aangezien er meerdere deelnemende partijen waren en dus ook meerdere koningen moest er ook nog geschoten worden voor Koning Der Koningen. En laat nou niemand minder dan onze koning Harrie Denis ook hier bij het 76^e schot de vogel naar beneden te halen en zodoende ook nog Koning Der Koningen te worden. Hiervoor kreeg hij nog een speciale medaille omgehangen.

Hier moest natuurlijk op getoost worden en dankzij het stralende weer werd er tot in de late uurtjes nog verder gefeest. We kunnen in elk geval terugzien op een spannende maar zeer gezellige middag bij Wilhelmina Hingen en hopelijk tot het volgend jaar. Es God bleef.